1 Comment

16 aylık bir çocuğum var ve insanların bu kadar küçük çocuklara nasıl yaklaştığını görünce cinsiyet kurgudur deyip duruyorum kendi kendime. Kiz mi oglan mi emin olunamayip yapilan tahminler var. "Tokasi var kiz. Emzigi (ya da uzerindeki mavi herhangi bir nesne) mavi, demek ki erkek". Kız çocuğu olduğunu düşündüklerinde incelen, hafifleyen ses tonu ile konuşmaları. Yine kiz çocuğu olduğunu düşündüklerinde tirmanmasini "bak hem kiz hem ne güzel tirmaniyor" diye "tebrik etmeleri". Oglan çocuğu olduğunu dusunduklerinde yüksek sesli, eforlu her davranışına "erkek çocukları işte boyle" kabulleri. Kiz cocugu oldugunu dusunduklerinde kendi cocuklarina "kiz geldi ya hemen simardi" eheheheh benzeri yakistirmalari. Ve el kadar çocuklara prenses, hanım, paşa, bey ekleyerek hitap etme ısrarları. Dümdüz kıyafetlerin, pembe ve maviden geçip turuncu ve sarilarda da "kiz/erkek" etiketlenmesi. Sana ne çocuğumun genitalinden diye bogurmek, cocuguna ehehehe diye yakistirdigi çocuğun da oglan olduğunu soyleyip gökkuşağı konfetileri atarak dans etmek sessizce durduğum anlarda içimde oynayan sahneler. Genelde susuyor ve izliyorum sanırım. Tahminlerine müdahale etmeyi de çoğu zaman bıraktım. Ama biliyorum o büyüdükçe kendisi kendini tanımlayıp mudahale etmeye başlayacak. Büyük kardeşinin, saçı uzun diye "kiz değilsen kestir saçını" diyenlere salak demesini hakedilmis bir sıfat olarak tanimlamamiz gibi anlar gelecek. Ne çok konuşasım varmis atladim ordan oraya. Buradan da size ulaşıyor mu bilemedim. Yazdıklarınız duyuluyor ve çok kıymetli, elinize taş değmesin de diyeyim eğer ulaşırsa. Uzunca bunlari konusmak ne guzel olurdu. Çok sevgiler.

Expand full comment